آی امروز !

 فردایی هم هست ...

و خورشیدی هم .

فردا که خدا به زمین خواهد آمد و با من حرف خواهد زد .

و تمام گلایه هایی که از من دارد را فراموش خواهد کرد !

                  و بر سر من دست خواهد کشید ،

و بوسه ای بر پیشانی من خواهد زد ؛

من ، در دامانش خواهم گریست ...

فردایی هم هست ...

من کاسه ی آبی خواهم آورد و به تو خواهم گفت :  نگاه کن !

تو به آب داخل کاسه که از لرزش دستان من مواج است ، نگاه خواهی کرد ؛

               کاسه ی آب از دست من به زمین خواهد افتاد ! 

و از این آب رودی جاری خواهد شد

 که از تولد خدا به امروز زلال ترین رود خواهد بود ...

من و تو در آن رود غرق خواهیم شد و از اشک ماهی ها و صدای تنهایی خدا

                              چیزها خواهیم فهمید ...

و تمام گذشته که مثل بادی بی رمق از کنار ما گذشت پشت کوه پنهان خواهد شد

و هیچ کس خاطره ی فساد گل سرخ و سراب دوردست زمان را برای ما باز نخواهد گفت ؛ و ما هیچ چیز را به یاد نخواهیم آورد ..............

برای تو دنیایی از تمام آبی ها خواهم ساخت که در آن تنهایی و دلتنگی واژه ی

                          بی مفهومی اســــت ...

                          آی امروز !   فردایی هم هست ...

                          آی سرما !    گرمایی هم هست ...

از: کلاغ آسمان                                               برای : ........

اصفهان –  فروردین 83